سازمان بهرهوری آسیایی سازمانی منطقه‌ای و میان دولتی است كه با مشاركت در توسعه اقتصادی ـ اجتماعی كشورهای عضو و بهبود كیفیت زندگی برای مردم آن كشورها از طریق ارتقای بهرهوری در سال ۱۹۶۱ تأسیس شد.پس از ركود سال ۱۹۲۹ میلادی در كشورهای جهان علاقه زیادی نسبت به آگاهی از وضعیت دو عامل درآمد ملی و بهرهوری به‌عنوان شاخص ارزیابی عملكرد اقتصادی به وجود آمد. همچنین طی دهه‌های اخیر بسیاری از كشورهای دنیا برای نیل به سطح مطلوب زندگی، ارتقای بهرهوری نیروی كار را هدف قرار داده‌اند و برخی از كشورها مثل كره جنوبی، مالزی، سنگاپور و هنگ‌كنگ از رهگذر این ملاحظات به نتایج اقتصادی ارزنده‌ای نایل آمده و به مدد آن در ساختار قدرت اقتصادی بر پایگاه بلندتری نشسته‌اند. موسسات بهرهوری پس از پایان جنگ جهانی دوم، ابتدا در اروپا و سپس در آسیا مستقر شدند. اولین مركز بهرهوری در سال ۱۹۵۰ در فرانسه تاسیس شد .در اروپا «مركز بهرهوری اروپایی» و در آسیا، در سال ۱۹۶۱ «سازمان بهرهوری آسیایی» (APO) تشكیل شد كه ایران نیز در سال ۱۹۶۵ میلادی به این سازمان پیوست. همچنین ژاپن در سال ۱۹۵۵ مركز بهرهوری خود (JPC) را به وجود آورد.
سازمان بهرهوری آسیایی سازمانی منطقه‌ای و میان دولتی است كه با توافقنامه دولتهای آسیا و اقیانوسیه در سال ۱۹۶۱ تأسیس شد. این سازمان، غیرسیاسی و غیرانتفاعی است.
این سازمان برای برآورده نمودن نیازهای كشورهای عضوی كه در تلاش هستند تا چالش‌های محیط فناوری و اقتصادی- اجتماعی پویا و در حال تغییر را برطرف نمایند، اقدام به طرح دیدگاهی سه ركنی نموده است. این اركان تقویت رقابت پذیری ، هماهنگ سازی افزایش بهره وری با حفاظت از محیط زیست و حمایت از عدالت اجتماعی هستند.
هدف سازمان بهرهوری آسیایی مشاركت در توسعه اقتصادی ـ اجتماعی كشورهای عضو و بهبود كیفیت زندگی برای مردم آن كشورها از طریق ارتقای بهرهوری تحت روحیه همكاری متقابل در بین كشورهای عضو است.
عضویت سازمان بهرهوری آسیایی برای تمامی دولتهای آسیا و اقیانوسیه كه عضو كمیسیون اقتصادی و اجتماعی آسیا و اقیانوسیه (ESCAP) در سازمان ملل متحد هستند، آزاد است. دولتهای خارج از منطقه آسیا ـ اقیانوسیه می‌توانند به عنوان اعضای پیوسته به این سازمان ملحق شوند. در حال حاضر سازمان بهرهوری آسیایی ۱۹ عضو دارد. اولین امضا كنندگان توافقنامه APO در سال ۱۹۶۱ جمهوری چین (تایوان)، هند، ژاپن، جمهوری كره، نپال، پاكستان، فیلیپین و تایلند بودند. كشورهایی همچون جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۹۶۵، سریلانكا در سال ۱۹۶۶، اندونزی در سال ۱۹۶۸، سنگاپور در سال ۱۹۶۹، بنگلادش در سال ۱۹۸۲، مالزی در سال ۱۹۸۳، فیجی در سال ۱۹۸۴، مغولستان در سال ۱۹۹۲، جمهوری سوسیالیستی ویتنام در سال ۱۹۹۶، جمهوری دموكراتیك مردمی لائوس در سال ۲۰۰۲ و كامبوج در سال ۲۰۰۴ به این كشورها پیوستند.
شوراي حكام نهاد عالي رتبه سازمان بهره‌وري آسيايي است. اين هيأت متشكل از يك مدير از هر كشور عضو است كه از سوي دولت‌هاي اين كشورها منصوب مي‌شوند.اين شورا يكبار در سال جهت دريافت گزارش دبير كل و گزارش مالي حسابرس (مميز) براي تصميم گيري درخصوص موارد زير تشكيل جلسه مي دهد:
هر كشور عضو موسسه اي ملي را به عنوان سازمان ملي بهره‌وري خود منصوب مي‌نمايد. سازمان‌هاي ملي بهره‌وري نمايندگاني دولتي و قانوني هستند كه مسئوليت هدايت بهره‌وري را در كشور هايشان بر عهده دارند. آن‌ها به عنوان نمايندگاني قانوني با دبيرخانه سازمان بهره‌وري آسيايي همكاري نموده و پروژه‌هايي را كه كشورشان ميزبان آن‌ها است اجرا مي‌كنند. هر ساله سازمان بهره‌وري آسيايي اجلاس كارگاهي رؤساي سازمان‌هاي ملي بهره‌وري (WSM) را جهت بررسي و ارزيابي پروژه‌هاي سال گذشته ، برنامه‌ريزي راهبردي و تعريف برنامه جاري و برنامه‌هاي تفصيلي براي دو سال آتي، برگزار مي‌كند .اين اجلاس در خصوص مسائل و خط مشي‌هاي بهره وري براي برنامه هاي آتي و نيازهاي موجود در كشورهاي عضو به تبادل نظر مي پردازد. چنين عملكردي براي اجراي برنامه‌اي كار آمد در ميان سازمان‌هاي بين المللي منحصربفرداست .
این دبیرخانه بازوی اجرایی سازمان بهرهوری آسیایی است. ریاست آن را دبیركل بر عهده دارد. این دبیرخانه :
دبیرخانه سازمان بهرهوری آسیایی ۴ بخش عملیاتی دارد: مالی و اداری، برنامه‌ریزی و تحقیقات، كشاورزی وصنعت
شورای حكام در هنگام برنامه ریزی فعالیت‌های سازمان بهره ری آسیایی ، بر ۵ حوزه اصلی تاكید بیشتری می كند. این حوزه ها شامل:
سازمان بهره‌وري آسيايي ارتباطات نزديكش را با ديگر سازمان‌هاي بين المللي و موسسات و سازمان هاي ملي كشورهاي غير عضو اين سازمان حفظ مي كند. اين برنامه :
منابع درآمد سازمان بهره وري آسيايي: